Güzel sözle başlamak istediğim yazılara ne yazık ki her gün faklı ve tuhaf olaylar yüzünden yine hüsranla yazmaya yönlendiriyor beni. Az güzel şeylerden bahsetmek istedikçe asıl meselem ve gayem olumsuzlukları insanlara göstermeden olumlu resme bakmanın imkânsız olduğu kanısı iyice güçleniyor içimde.
Geçtiğimiz günlerde yaşadığımız bazı durumlardan da analiz ettim ki insanlar yükselmek için gayret etmek yerine birçoğu birilerini dibe çekip, sırtına basıp bir tık daha yükselme derdinde. Birinin sırtı ile yükselmenin, o kişi ayağa kalkana kadar orada durabileceğini bilmemeden olsa gerek. İyiliğe ve güzelliğe uğraş veren ve güzel işler başaran birçok insanın belki de en başta ve en çok yaşadığı şeylerden biridir kötümsenmek. Eskiler demişti demeyi ne kadar kullanmak istemesem de demişler ve haklı çıkmışlar, ‘meyve veren ağaç taşlanır’. Ne yazık ki günümüz insanları hep bir şeyler üreten insanların hatalarını bulmak için her anını kollarlar. İstemeyerek veya iyilik için yapılan ters bir yanlışla karalama kampanyası başlatırlar. Bir çoğumuz çocuklarımız için, gelecek için, güzel ve mutlu bir dünya için emek verirken lütfen ya alkış tutun ya da susup oturun. Bir iyilik bin iyilik getirir. Benim veya onun iyi işler yapabilmesi sana ve senin çocuklarına daha güzel bir gelecek sunabilmek için. Keşke herkes güzelleştirmek için gayret verse, çocuklarımın (ki bu çocuklarım tüm masum niyetiyle güzelliği hak eden gelecek nesil için söylenmiş bir sözü de kapsıyor) geleceğine daha az endişe etsem ve yükümüz birkaç insan yerine hepimize bölüştürülse.
Tehditkar ve kötü niyet kâr olmak bizi bir yere götürmeyeceği gibi aksine hep geriye çekecek. Farkında olmak için yapılan farkındalıkların bile artık iyisini ve kötüsünü fark edemediğimiz bir zaman dilimindeyiz. İsteğim, arzum ve duam odur ki herkes kendi camının çamurunu silip tertemiz bir pencereden, yeşilliğin ve mavinin her tonunu görebileceği bu güzelim dünyanın farkına varır ve emanet aldığımız bu yaşam merkezini daha iyi bir şekilde emanet etmeye fırsatımız olur.
İnsan insana şifayken neden insan insana bu kadar dargın, kırgın ve yaralı. İnsan insana şifa olmalıyken neden insan insana düşman. Belki bir tutam bir farkındalık doğurur bu yazı. Yukarıda da bahsettiğim gibi ‘Bir iyilik bin iyilik doğurur’. Sevgiyle, muhabbetle ve iyi niyetle, hoşça kalın…
Misafir
Aynen öyle abla. Halbuki bir insanın başarısını tebrik etmek kişiden bir şey götürmez. Tam aksine ona çok şey katar. İyiliğe iyilikle karşılık vermek bu kadar kolayken insan hep zorunu hep kötüsünü seçiyor. Bu dünya ne ara bu kadar kirlendi, anlamak mümkün değil. Kalemine yüreğine sağlık ????☺️