Tek parti döneminde valiler aynı zamanda parti il başkanıydı. O nedenle vali yerelde hem iktidar, hem devletti. Bu durum onun emrinde olan memurlara da bu gücü yansıtıyordu. Böylece halk bürokrasinin merhametine teslim edilmişti.
Çok partili döneme geçildiğinde de durum pek değişmedi. Devleti siyaset ve bürokratlar eliyle şekillendiren iktidarlar toplumu da onların eliyle hizaya sokmaya çalıştı.
Tek partili dönemin üzerinden üç çeyrek asır geçmesine rağmen hala bu rolde direnen valiler, bürokratlar var.
Bazı valilerin halkla ilişkilerine, onların sorunlarına ve taleplerine yaklaşımı maalesef tek parti dönemini aratmayacak cinsten..
Konya valisinin, öğretmenler gününde (görüntüye yansımadığı için nasıl oturduğunu bilemediğimiz) öğretmen sandığı ancak sonradan yerel muhabir olduğu anlaşılan bir kişiye herkesin önünde azarlaması buyurgan bürokrat örneğinin aydınlığa çıkmış hali.
Maalesef; “Burası devlete meydan okuma yeri değildir” diyenler mekan ve devleti de kendi zihniyetlerine göre şekillendirmeye kalkıyorlar.
Soldan sağa adeta genetik kodlarımıza sinmiş olan ceberrut yaklaşımlar atmosferinde demokrasiyi kendimize uydurmaktan vazgeçmeyeceğiz..
Münferit sandığımız manzara aslında bünyemize sinmiş genel bir hastalık gibi.
Üstelik, mensubu olmakla övündüğümüz İslâm Dini'nin en önem verdiği şeylerden biri alçak gönüllü olmak ve güzel sözle tavsiyede bulunmak..
